Friday, December 31, 2010

New Me in New Year

Bukas sasabak na naman ako sa aksyon sa ER. Nakakatamad kasi puyatan na naman ng isama pa ang mga pasyente wala nang ginawa kundi magpatubo ng sakit sa katawan. Ang iba naman ay wala lang magawa sa bahay nila at gusto lang makipagkwentuhan sa doktor at sa ER pa pumunta. Madalas talaga akong magalit sa pasyente lalo na kung malalim na ang gabi o kapag sikat na ang araw e hindi pa ako nakakain. Swerte lang nila kapag hindi ako duty sa hospital.

Isa sa mga bagay na gusto kong baguhin ang pagiging bugnutin ko. Siguro ito ung pinakamahirap na gagawin ko. At least un pagwoworkout medyo nagiging consistent na ako. Sana lang maraming magpa-ECG na pasyente ngayon..ung mga hot mamas. Kadalasan kasi mga lola na halos ayaw nang dumikit ang chest leads namin sa sobarang sag ng balat.

Thursday, December 30, 2010

Anxiety sucks

               Eksantong anim na buwan na ang nakakalipas mula nang manumpa si PNoy bilang pangulo ng Pilipinas. Alas otso pa lang ng umaga binuksan ko na ang TV para antabayan ang seremonya ng kanyang pag-upo. Sabi sa mga flash reports, saktong alas dose pa ng tanghali ang mismong panunumpa ni PNoy kaya naman umakyat muna ako sa rooftop kung nasaan ang mga dumbells ko. Ilang oras din akong nagpapawis sa pagsuntok sa sandbag at pagwoworkout ng chest at back. Alas onse na ng umaga ako bumaba para muling buksan ang TV. Ilang minuto bago mag-alas dose, nanumpa na si PNoy. Medyo na bored na ko. Nilipat-lipat ko ang channel pero un pa rin ang putahe.

              Sa pagkainip ko sa bahay, naisip ko na lang pumunta sa Quiapo para tumingin ng mga bagong DVDs. Sumakay ako ng jeep byaheng Balic-Balic to Quiapo. Medyo maulap nung mga panahon na un kaya ilang minuto pagbaba ko sa may MLQU nagsimula nang bumagsak ang ulan. Dahil hindi pa ako kumakain ng tanghalian, nakaramdan na ako ng kulo ng sikmura. Tinungo ko ang bilihan ng lumpiang sariwa sa may overpass sa Raon. Mura lang naman kaya naka-dalawa akong order. Naisip ko munang mag-grocery sa Isetan Recto kaya tinahak ko ang gilid ng Quezon Blvd. habang umaambon. Bago ko pa sapitin ang Isetan, nadaanan ko ang isang lumang sinehan sa may tabi ng daan. Natawa ako sa pamagat "Tuhog" at may ka-back-to-back pa na nakalimutan ko na ang pamagat. Naisip ko na ito ung mga sinehan na nire-raid ng mga pulis dati.

May mga ilang tao akong nakikitang bumilbili ng ticket sa halagang otsenta pesos. Habang tumuloy na ako papunta ng Isetan, may naramdaman ako na parang tumatawag sa akin pabalik sa lugar na iyon. Pagbalik ko sa harap ng sinehan, ilang minuto pa ako naghintay sa labas na animo'y nag-aabang ng masasakyan. Habang tumagal ako sa may poste sa labas, lumalakas ang pagnanais ko na pumasok sa loob. Pero naisip ko ang mga napanood ko sa mga balita na nare-raid na mga sinehan. Natakot ako na baka maulit yun, at madali ako..makunan pa sa camera. Ilang minuto pa ako nagpa-ikot-ikot sa labas. Nagmamasid sa mga taong bulibili ng ticket. Nagkaroon ako ng ideya na marahil busy ang mga pulis Maynila sa pagse-secure sa inauguration ni Noynoy at wala sa schedule nila ang mang-raid ng sinehan. Bago ako pumasok, may ideya na ako sa maaari kong makita, at tingin ko un lang curiosity ko ang nag-uudyok sa akin para patulan ang otsenta pesos na ticket na un. Pagkabili ko ng ticket, halos patakbo ako umakyat sa second floor para pasukin ang sinehan. Mahirap na may makakita. Ang alingasaw ng isang lumang lugar na hindi nalilinis ang aking naamoy. Dahil sa madilim, medyo nangapa pa ko para mahawakan ang dulong bahagi ng hilera ng mga upuan. Nang ilang minuto na akong nakatayo doon, unti-unti nang nag-aadapt ang aking mga mata kaya medyo nakikita ko na ang kalooban ng sinehan. Napansin ko na mas marami akong nakita na nakatayo at nag-iikot na parang may nilalako. Maya-maya pa'y may lumapit sa aking isang lalaki at hinawakan ang aking braso at bumulong ng, ":serbis?" Bigla akong natakot at halos patakbo ako pumunta sa kabilang banda. Tumayo ako sa dulo uling bahagi at sunod sunod na ang naglapitan na pareho lang ang tinatanong, "Serbis?"

                 Sa inis ko pumunta ako sa may gitnang upuan at tumabi sa isang manonood para wala nang mangulit. Halos kalahating oras na ang nakakalipas at kahit luma at hindi ganon kaganda ang sounds ng sinehan, nanood na lng ako para naman hindi masayang ang otsenta. Maya-maya pa, biglang nagsalita ang katabi ko at nagtanong kung kelan pa daw ako pumupunta dun. Hindi ko siya sinagot at kunwari may ka-text ako. Habang nanonood ako, medyo nag-iinit na rin ang mga eksena sa palabas. Tinanong niya ako anong oras na. Mga bandang alas 3 na ng hapon nun. Ilang segundo pa bumagsak ang isang kamay niya sa hita ko at agad ko naman itong tinanggal. Paulit-ulit niya un ginawa hanngang nakaramdam na rin ako ng init. Hinayaan ko na lang na nakapatong ung kamay niya sa hita ko. Tinanong niya kung anong work ko. Sinabi ko lang na sa isang hospital ako nagtatrabaho pero hindi ko binanggit na doctor ako. Ibinalik ko rin ang tanong sa kanya at sabi niya sa BDO sa may Mandaluyong siya nagwo-work as bank teller. D naman kami ngakakalayo ng edad sa 25. Tinanggal niya ung kamay niya sa may hita ko. Matapos ang ilang segundo, ibinababa na naman ito subalit sa mismong harap na ng aking pantalon. Biglang nag-init ing katawan ko at tumigas ung ari ko. Hindi lumipas ang ilang minuto at tinanggal na niya ung butones ng pantalon ko. Hindi niya muna ipinasok ung kamay niya sa boxer ko. Pinatong niya muna ang kamay niya at minasahe nang minasahe un ano ko. Ilang segundo pa'y tumungo na siya at sinubo na niya.

              Sa totoo lang nasarapan talaga ako dahil kung tutuusin mas magaling siya pagdating dun kaysa sa gf ko. Pero nang maglabas na ako, dun ako parang natakot. Mula pa nung medtech ako, pinag-aralan na namin ang mga sakit na maari mong makuha sa pakikipagtalik sa anumang porma nito. Kung tutuusin, ang mga deadly na sakit tulad ng HIV or HepB ay hindi naman makukuha if ako ung bini-J niya, unless puro dugo gilagid niya. Pero un talaga yata ang hirap kapag nasa medical profession ka kasi minsan kahit mga bagay na alam mong hindi manyayari e gagawan mo ng mga posibilidad hanggang kainin ka ng anxieties mo.According to literature e kailangan pa maghintay ng 2 weeks to 6 months bago magpositibo ka if you acquired any of the mentioned viruses. I'm sure na wala naman talaga, pero dahil sa anxiety problem I have to be tested just to prove it to myself. Haay, kaya one of my new year resolutions is to stay away from such places.

Wednesday, December 29, 2010

Incomplete

Tatlong araw na lang bagong taon na. Pero sa akin, ganoon pa rin. Walang nagbabago. Lahat luma pa rin. Hindi tulad ng mga nagdaang mga Pasko kumpleto kami. If there were times that we were not complete maybe it will be just 1 to 2 of us, but this time it will be just me and my sibling who will be celebrating New year's eve. Maybe almost all of us have different wist lists this Christmas or resolutions for the coming year. Nakakapagod din palang maging luma. Nakakasawa din pala. Mula ng magkaisip ako tingin ko ganito na ako. Hindi ko alam kung bakit ako naging loner. Bakit hindi ako nahilig sa sports and socialization. Hanggang naging doctor ako hindi ko pa rin magawang buksan ang sarili ko. At kaisa-isahan kong naging girlfriend napabayaan ko pa. Sa age kong ito dapat mature na ko mag-isip pero tingin ko selfish pa rin ako. Hindi ko pa rin magawang maging masaya para sa iba. Five things ang sana ma-accomplish ko this year. Sana lang matupad kahit partial lang. Para naman maging masaya at fulfilled naman ako. God-loving kasi napansin ko na nagkukulang ako sa kanya; humble kasi lately during my past rotations naging rude ako sa mga patients ko. I know it will sound impossible especially I'm working in a public hospital but I must learn to see them as persons whose lives depend on me. Mysterious, sabi kasi nung friend ko I will gain attention of more girls if I will be a mysterious type. Sana lang hindi pa huli kasi I'm in a hurry of finding a right girl for me. Studious because I need to prepare na for the coming board exam next year. And hoping to be the top 1. Hehe..I know I can do it. Plain, la lang gusto ko lang na ung mga gamit ko will be pain and simple no unnecessary prints. Sana lang mapanindigan ko to. For my betterment.